ගත නුඔෙ ගෙවුණෙ අකලට වැහැරිලා නෙවෙයි
සායම් බොඳ වුණේ වරදක් කරල නෙවෙයි
මා මෙන් නුඔත් දැන් වයසට ගිහින් වගෙයි
තුති පුද දෙන්න දැන් නම් කළ අැවිත් වගෙයි.............
පාරේ ගල් බොරලු නුඔ රිදවන්න අැතී
මඩ පැහැ වෙලා ගත සුව දුරුවෙන්න අැතී
දහසක් දුකින් මා පා රැක ගන්න අැතී
මට දුක කියන්නට නුඔටත් හිතෙන් අැතී..............
අහසින් වැටුණු දිය ගත දෝවන්න අැතී
මිහිකත සමඟ රණ වැද පරදින්න අැතී
රුදු හිරු රැස් වැදී දා බිඳු ගලන් අැතී
නෙකියා යමක් තනිවම නුඔ හඬන් අැතී.............
මා යන ගමනෙ පා යුගලේ තනි රැක්කා
දහසක් වටින අැවිදින පා යුග රැක්කා
නොපතා කිසිත් කළ මෙහෙ හද අැත දක්කා
කිම නොවටින්නෙ නුඔ අද අැත වී වක්කා..............
No comments:
Post a Comment